OOR1981年7月1日号 性を売る男プリンスまたは、フロイト的「欲望の狼」とそのもう一人の自我
ロベルト・パロンビット
前号でキャットウーマンことグレース・ジョーンズを取り上げたが、今回はデカダンスの下層を象徴するショック系アーティスト、プリンスに焦点を当てる。彼の歌詞はセックス、3P、フェラチオ、さらには近親相姦の快楽までをテーマにしている。
アメリカのラジオ局がライセンスを失うことを恐れ、彼の最新アルバム『ダーティ・マインド』を一切放送しなかったにもかかわらず、このカルト的な作品（実はデモ音源である）が50万枚以上売り上げられた。プリンスは、新しい波（ニューウェーブ）とディスコという、基本的には敵対する二つの世界を結びつけることができる唯一のアメリカ人アーティストだ。
グレース・ジョーンズ同様、「兄弟愛」「エキシビジョニズム」「二重人格」というテーマは、現在最も物議を醸しているアーティスト、プリンスにも当てはまる。しかし彼の場合、それらは極端な形を取り、ローマ時代の退廃的な伝統を誇る先人たちですら驚愕するほどの過激さを帯びている。
パラディソでの衝撃的なパフォーマンス
プリンスは、アムステルダムのパラディソで近年最もエネルギッシュなコンサートの一つを行った。彼はギターにキスをし、そのネックを脚の間で挑発的に上下させ、最終的にはギターから耳をつんざくような音を「放出」させた。
そのパフォーマンスはジミ・ヘンドリックスを彷彿とさせるだけでなく、卓越したギタープレイもまた、故ヘンドリックスとの類似点を感じさせた。プリンスのライブパフォーマンスは、彼のレコードよりもはるかに印象的であり、その理由は後に明らかになるだろう。
彼の衣装は、アルバム『ダーティ・マインド』のジャケットで着用しているものと同じだ。黒いウールの長い靴下が太ももを露出させ、ガーターベルト風に黒いショーツに留められている。その上には薄手のレインコートを羽織っており、それは一般的には中年の露出狂的な父親を連想させるものだ。
夜が進むにつれ、彼はそのコートを脱ぎ、中に着ていたシャツを観客に向かって投げ捨てた。
グレース・ジョーンズのスタイリッシュでエレガントなデカダンスとは対照的に、プリンスの性的な衣装は、まるで怪しげなドラァグショーからそのまま飛び出してきたように見える。
観客たちは彼の歌に声高に合唱していたが、歌詞の意味を完全に理解しているようには思えなかった。例えば、彼が歌う「Head」という曲では、観客がそのタイトルを大声で叫び、キーボード担当のリサ・コールマンが
「私は処女だけど、濡れる準備はできてるわ。あなたはハンサムでエネルギッシュで…」
と歌う。そして観客が再び「Head」と合唱する中、プリンスは「愛してあげる、君が死ぬまで」と続ける。
ちなみに「to give head」とはフェラチオを意味する。歌手が「死ぬまでしゃぶらせてやる」と堂々と歌うコンサートに参加したことがあるだろうか？
レースの手袋
ステージ上ではフロイト的な「欲望の狼」として観客を圧倒するプリンスだが、楽屋ではまるで別人のように変貌を遂げる。その変化は、かつての名俳優デ・フイック（Huik）でさえも真似できないほどだ。楽屋には多くの人々が集まり、コンサート後の賑やかで陽気な雰囲気が漂っている。
それにもかかわらず、プリンスは一人で隅に座り、じっと遠くを見つめている。彼は、まるでジュールス・デ・コルテ風の濃いサングラスをかけ、完全に自分の殻に閉じこもっていた。
この瞬間、彼の内なる変身が始まる。フロイト的な「欲望の狼」が、傷つきやすく控えめなもう一人の自我へと変わっていくのだ。
プリンスの要望により、インタビューは彼のホテルの部屋で行われた。カメラマンの立ち入りは禁止された。彼は今回、ノースリーブのシャツにタイトなジーンズ、プラットフォームシューズ、そして肘まで覆う黒いレースの手袋を身に着けていた。身長約1メートル60センチの小柄なミュージシャンは、アイメイクを施した瞼を不安げに瞬かせ、かすかに力の入った手で握手をすると、何も言わずにバスルームへと消えていった。
1分ほどして戻ってきた彼は、インタビュアーの正面に腰を下ろし、よく知られるレインコートを半分体に掛けたまま、インタビュー中ずっと落ち着かない様子で手をいじっていた。
この人付き合いが苦手なアーティストは非常に真面目で、その発言にはどこかユーモアが感じられた。その日の午前中、彼は予定されていたすべてのラジオインタビューをキャンセルしていた。
「マイクの前だと完全に黙り込んでしまうんだ。音楽のほうが力がある。ラジオで歌えと言われたらできるかもしれない。でも、ステージに立つときは別人になるんだ。特に観客が僕を応援してくれると、自分を完全に忘れて恥ずかしさもなくなる。この部屋でのインタビューは悪くないけど、基本的にはインタビューが嫌いなんだ。ワーナー・ブラザーズはこう言ったよ、『プリンス、スターには義務があるんだ。だから君にインタビューのやり方を教える人を付けるよ』って。だけど僕は自分らしくいたいんだ。言葉ではうまく表現できないけど、文章なら得意なんだ。本当に信じられないくらい素晴らしい手紙を書けるんだよ。」
ポルノ
プリンス・ロジャースは1960年6月7日、ミネアポリスで生まれた。父はイタリア系とフィリピン系の血を引くジャズバンドリーダー、母は黒人の歌手だった。
「家では最初からいろいろな問題があった。うちはあまりきっちりしていなくてね。何人もの父親や母親がいたんだ、分かるだろう？
父からはピアノを弾くことを禁じられていたけど、彼が7歳のときに母を置いて家を出てからは、好きなだけピアノを弾けるようになった。
最初にピアノを習って、それからギター、そしてドラムを覚えた。この3つの楽器をマスターすれば、他の楽器も比較的簡単に覚えられるんだ。それらはある程度関連しているからね。」
あなたのアルバム3枚では、すべての楽器を自分で演奏していますが、マイク・オールドフィールドやトッド・ラングレン、ロイ・ウッドといった同じようなスタイルのアーティストを聴いたことはありますか？
「いや、聴いたことないね。ロイ、WHO？」
ロイ・ウッドだよ。The MoveやELOの創設メンバーだ。
「その人たちは知らない。僕はほとんどレコードを聴かない。意識的に自分を孤立させているんだ。それに、ポップミュージックには嫌悪感を持つようになった。12歳の頃からトップ40の曲を演奏するグループにいたけど、生き延びるためにそのくだらない曲を全部演奏しなければならなかった。まるで牢獄みたいだったよ。そこで僕はポップミュージックが嫌いになった」
それは、あなたがかつて現在のベーシスト、アンドレ・シモンと一緒に活動していた「シャンペーン」というグループのことですか？
「そうだね。ヒット曲を演奏すれば拍手はもらえるけど、時々自分の曲を混ぜると、みんな耳を塞いで歌詞を聴こうとしなかった。
自分の音楽を作る機会を得てからは、もうレコードを聴かなくなった。だからその世界についてはほとんど知らないんだ。
ミネアポリスは保守的な街で、人々は地味だし、いいレコードを手に入れることも難しい。今は『アップタウン』に住んでいて、そこには創造的な人たちや自由な精神を持った人たちがいる。彼らは自分たちの基準で生きているんだ。」
それはコミューンのようなものですか？
「そうとも言えるけど、建物ではないよ。街の特定のエリアに僕と同じような考えを持った人たちがたくさん住んでいるんだ。僕はその家から別の家へ移動して暮らしている。」
楽器を幼い頃から始めたそうですが、歌詞を書き始めたのはいつですか？
「9歳くらいからだね。父が家を出てから、母は寝室にポルノ雑誌をいろいろ隠していた。母が出かけている間にそれを読んでいたけど、しばらくするとそれに飽きて自分でポルノを書き始めたんだ。
この経験が、今の歌詞の書き方に大きな影響を与えているよ。たまに小説を読んで、その中の要素を歌詞に取り入れたりもする。エリカ・ジョング（ベストセラー『飛ぶのが怖い』の著者）は素晴らしいね。彼女はまさにあるべき形で書いているよ。」
あなたは自分の歌詞をポルノだと思いますか？
「いや、ポルノというものが何かも知らなかったよ。中学時代にその言葉を辞書で調べるまではね。セックスは汚いものじゃない。少なくとも……セックスをしているときは全然汚くないよ。ただ、翌朝目を覚まして隣にいる相手を見たときに汚いと感じることはあるかもしれないね。」
検閲版
あなたの歌詞は自伝的だと言われていますが、「Sister」で歌っている“incest is all it’s meant to be”（近親相姦はあるべき形のすべてだ）も含まれますか？
「うん……えっと……あの曲は、僕と姉との近親相姦的な関係について書いたんだ。愛情とか、最終的には憎しみに変わる感情とかね。近親相姦には何か特別なものがあるんだよ、分かる？
すごく刺激的になり得るんだ。否定的に見られるのは、近親相姦が父親が娘に無理強いするようなレイプと結びつけられるからだと思う。でも、それがなければ本当に特別なものになるんだ。」
そのような歌詞について、ラジオで問題になったことはありませんか？
「全然ないよ。ただ、ラジオ局が僕の最新アルバムを流さないだけ。ライセンスを失うのが怖いんだろうね。」
以前、ニューヨークのNBCラジオ局で、ベット・ミドラーの新しいアルバムを納品する場面を見たことがあります。その中の曲にはかなり過激な歌詞が含まれていたのですが、局側は通常版と、卑猥な表現を取り除いて「The Rose」が歌い直した検閲版の2種類を受け取っていました。アメリカ人はこういった偽善的な対応を受け入れるものですか？
「アメリカ人はそういう商業化された世界で生きることに慣れてるからね。それが普通なんだよ。ビジネスマンたちは、検閲版を作ることでより多くの人に届いて、もっと売れることを分かってる。僕はお金持ちになる必要なんてないんだ。ロールスロイスとかヨットが欲しい人もいるんだろうけど、僕はお腹が満たされればそれで十分だと思う。
ヒット曲を書くのも簡単だよ。“方程式”を知ってるからね。でも、そんなことに何の意味があるんだろう？僕は自分がやりたいことをやるだけさ。
すぐに退屈しちゃうから、次のアルバムが終わったら音楽をやめるかもしれない。本を書くとか、他の何かをやるかもね。マネージャーたちは僕に検閲版を作れって説得しようとしたけど、僕は
『僕はやらないよ。でも、君たちがそれを作って納得できるものになるなら、それでもいい』
って言ったんだ。でも結局、彼らはうまくいかなかったよ。削らなきゃいけない部分が多すぎたんだ。」
アメリカでは同性愛者に対する激しい偏見がありますが、あなたの中性的な外見で何か問題がありましたか？
「（驚いて）僕が中性的に見える？たぶん母の影響だろうね。僕はただ、自分が好きなものを着てるだけなんだ。ここやニューヨークでは全然問題ないけど、もっと保守的な地域ではちょっと違うね。
でも、脅されても怖くはないよ。最悪の場合、殺されることだってあるだろうけど、それもあんまり気にしてない。」
あなたは本当に12歳のときに家を出たのですか？
「ああ、母は僕の歌詞が全然気に入らなくて、それを書くことを禁じたんだ。でも彼女は、それが僕自身の経験を元にしたものだって全然理解してなかったよ。
それで一時期、姉と一緒に暮らしてたんだ。ニューヨークでは彼女が僕のマネージャーでもあった。いくつかデモテープを持っていて、大手レーベルが興味を持ってくれたけど、アルバムを作るまでには時間がかかったね。みんな僕にプロデューサーを付けようとしたけど、僕は自分でプロデュースしたかったんだ。
最終的にワーナーが僕に技術者を付けてスタジオに入ることを許してくれた。それが本当に大変だったよ。だから『For You』には5か月もかかったんだ。でも次のアルバム『Prince』は5週間で作ったよ。」
最初の2枚のアルバムも、すでに歌詞がかなり露骨な部分もありましたが、それでもあなたはまだ礼儀正しい黒人アーティストとして見られていました。しかし『Dirty Mind』はそのタイトル通り、まさに中身を表しています。この変化はどのようにして生まれたのですか？
「最初の2枚でももっと突き抜けたいと思ってたんだけど、そのときのマネージャーを尊敬してたから、彼の言うことを聞いてたんだ。それで、結果的に意図よりも洗練された仕上がりになった。でも、今のマネージャーであるスティーブ・ファグノリは僕のやりたいことを全部やらせてくれる。
『Dirty Mind』は、もともと僕が自分の楽しみのために録音したデモだったんだ。でもスティーブがそれを聞いて、『これが君の最高傑作だ。絶対にリリースするべきだ』って言ったんだ。
それでリリースするまでにいろいろあったけどね。ワーナー・ブラザーズは最初、その音楽を絶対に出したがらなかったし、ジャケットを見たときなんて完全に拒絶されたよ。でも僕は絶対に譲らなかった。僕が歌ってることは、僕自身の世界観やルールを表してるんだ。」
『Dirty Mind』が少し粗削りに感じるのは、もともとデモだったからですか？
「そうだね。ライブでは僕はもっと攻撃的だし、スタジオとは全然違う。次のアルバムではバンドメンバーの一部が参加する予定で、もっと荒々しい音になると思う。
スタジオで他の人と一緒に演奏するのは苦手なんだよ。誰かはオーガズムのことを考えてて、別の人はビッグマックのことを考えてる……そんな状態じゃうまくいかないよ。テープはすごく敏感だから、全部録音されちゃうんだ。それに、僕は変な時間に録音することが多いから、他のミュージシャンにはあんまり好かれないんだよね」
群集心理
『Dirty Mind』以降、あなたの音楽にはニューウェーブの影響が見られると言われていますが、それについてどう思いますか？
「そうなのか分からないね。僕が持っているギターはすごく粗い音がするんだ。安物のおもちゃみたいなやつだよ。もしそのギターパートをピアノで弾いていたら、誰もニューウェーブの影響なんて感じなかっただろうね。
僕はニューウェーブの音楽をほとんど聴いたことがないし、聴いたものも特に面白いとは思わなかった。ロンドンで誰かのパーティーに行ったことがあるんだ。あの……ロマンティックな見た目で有名な男の子のやつでさ。」
スティーブ・ストレンジのことですか？
「ああ、そうだね。彼の誕生日パーティーだったんだ。人々は見事な装いをしていて、アメリカでは見たことがないような感じだった。でも正直がっかりしたよ。夜通し古いディスコやソウルの曲ばかりかけていたんだ。いい音楽ではあるけど、僕は彼らが独自の音楽を持っていると思って行ったんだからね。
それと、イギリスでは群集心理が強く働いていることに気づいたよ。誰か他のバンドのライフスタイルをすぐに真似して取り入れるんだ。そして、そのグループの基準から外れるものはすべて“愚か”と見なされる。アメリカの方がもっと多様な趣味を持っていると思う。
どちらが良いかは分からないけど、僕は自身はどちらかというとイギリスのメンタリティに近いのかもしれない。」
アメリカからはどうしてこれほど少ない興味深い若手アーティストが出てこないのでしょうか？
「昔のアーティストたちはもう十分にお金持ちだから、必死になる必要がないんだ。それに、多くの若いミュージシャンたちが、その成功したアーティストたちの真似をしている。そんなことじゃ成功しないよ。
同じようなアーティストが多すぎるし、彼らには到底かなわない。なぜなら、彼らは豊富な資金と完璧な設備を持っているからね。
それに、そのアーティストたちは労働者階級について歌っていない。だから若者たちの心には響かないんだ。僕はよくスティーブとこの話をする。彼はその辺のことをよく知っているよ。詳しくは彼に聞いてみるといい。」
スティーブ・ファグノリ：「1960年代には、ミュージシャンだけでなくレコード業界の人たちも若かった。でも今では彼らも年を取ってしまった。
それと、1940年代から50年代にかけてのベビーブームが重要な要因だよ。1960年代後半から1970年代初頭には、レコードを買う若者がたくさんいた。でも今、その世代は30代になり、より保守的な嗜好を持つようになった。現在、若い人たちは少なくなっていて、出生率は劇的に低下している。
レコード会社は常に大多数の人々をターゲットにするものだから、今のターゲットは若者ではなく30代の人たちなんだ。だから音楽はこれからますます退屈になっていくだろうね。大多数の人たちが40代や50代になったとき、一体どんな音楽が生まれると思う？」
プリンス：「僕はあまり気にしていないよ。僕みたいな人間は大多数のグループの一員にはなれないからね。僕は“みんな自分の戦いをしなければならない”という考え方を持っている。政府とかそういうものに期待しても仕方がないよ。そこから進歩的な行動が出てくることなんてないだろうからね」
あなたはあまり頻繁に公演をしていないと聞きますが、普段の自由な時間はどのように過ごしているのですか？
「雑誌をたくさん読んだり……えっと、ハハ（控えめに笑いながら）……それは言えないね。でも確実に、僕が歌っていることと関係があるよ。」
あなたの歌はセックスやフェラチオ、その他その類の話題ばかりですね。
「その通りさ！」
OOR
1 July 1981
Sexverzendhuis Prince
of: de Freudiaanse geilwolf en zijn alter-ego
Roberto Palombit
In het vorige nummer voerden we catwoman Grace Jones aan de ketting, nu is het de beurt aan de ordinaire tak van de decadente acts: sexexploitant Prince. Zijn teksten gaan over neuken, triootjes, pijpen en hoe lekker incest wel niet kan zijn. Ondanks dat de Amerikaanse radiostations geen groef van zijn laatste elpee Dirty Mind hebben laten horen uit angst hun licentie te verliezen, zijn er van deze cultplaat (wat slechts een demo blijkt te zijn), ruim 500.000 exemplaren over de toonbank gegaan. Prince is de enige Amerikaanse artiest die de diepe kloof tussen new wave en disco - in principe haatdragende kampen – weet te overbruggen. Evenals bij Grace blijken begrippen als broederliefde, exhibitionisme en gespleten persoonlijkheid ook van toepassing op de meest controversiële Yank van dit moment, zij het in eert extreme vorm waarbij zelfs de lauwertakken van mijn Romeinse voorouders – toch meesters van de perverse decadentie – zouden verdorren.
Prince heeft in Paradiso één van de meest enerverende concerten van de laatste tijd gegeven. Hij tongzoent zijn gitaar en beweegt de hals geil tussen zijn benen op en neer totdat het instrument uiteindelijk een oorverdovend gejank ejaculeert. Niet alleen de act doet sterk denken aan Jimi Hendrix, ook zijn fantastische gitaarspel vertoont overeenkomsten met de overleden gitaarprins. Prince komt live beter over dan op zijn platen; de reden hiervoor zal later duidelijk worden. Hij draagt hetzelfde stoeipakje als op de hoes van Dirty Mind: lange, zwarte wollige kousen die zijn dijen bloot laten en met een soort jarretels geraffineerd zijn bevestigd aan zijn zwarte slipje. Daaroverheen draagt hij een lichte regenjas die je over het algemeen associeert met huisvaders van middelbare leeftijd behept met sterke exhibitionistische neigingen. Aan het eind van de avond gooit hij de jas uiten wordt het hemdje dat hij daaronder draagt in het publiek gesmeten. In tegenstelling tot de gestileerde en elegante decadentie van Grace Jones, lijkt Prince met zijn sexverzendhuiskleding zo weggelopen uit een dubieuze travestietenshow. De mensen in de zaal zingen luid mee, maar ik heb het gevoel dat ze niet helemaal begrijpen waar de teksten over gaan. Tot mijn verbazing hoor ik het publiek massaal ’head’ zingen. Toetsenvrouw Lisa Coleman draagt van boven alleen een zwarte beha en hijgt: ’I’m just a virgin and aah on my way to be wet, you’re such a hunk, so full of spunk, with your.../ De zaal valt weer in met ’head’, waarop Prince zingt: ’Love you till you’re dead.’ Mocht het je ook niet geheel duidelijk zijn, ’to give head’ betekent pijpen. Heb je al eens eerder een concert bezocht waarbij de zanger brutaal kijkend zingt: ’Doorzuigé tot je er dood bij neervalt!’?
KANTEN HANDSCHOEN
Op het podium gaat Prince als een freudiaanse geilwolf tekeer, in de kleedkamer ondergaat hij een metamorfose waar de Huik niet aan kan tippen. Er zijn veel mensen in de kleedkamer en na het concert heerst er een vrolijke stemming; in plaats van de complimenten in ontvangst te nemen zit Prince moederziel alleen in een hoekje voor zich uit te staren. Hij heeft een donkere Jules de Corte-achtige zonnebril op en is helemaal in zichzelf gekeerd. Het is duidelijk: de transformatie vindt nu plaats, de freudiaanse geilwolf verandert weer in zijn kwetsbare, timide alter-ego. Op verzoek van Prince vindt het interview plaats in zijn hotel-kamer: zonder fotograaf! Hij draag dit keer een mouwtoos overhemd, een nauwe spijkerbroek, ptateauschoenen en één zwart kanten handschoen tot aan de elleboog. De rond de 1.60 meter kleine muzikant knippert onzeker met zijn opgemaakte oogleden, geeft me een slap handje en verdwijnt zonder iets te zeggen in de badkamer. Na een minuut komt hij tegenover me zitten, trekt de bekende regenjas half over zich heen en blijft daar gedurend het hele interview zenuwachtig met zijn handen onder friemelen. De privé bijna mensenschuwe artiest is bloedserieus en zijn opmerkingen krijgen daar iets grappigs door. Eerder op de dag heeft hij alle radio-interviews afgezegd: ’Ik kan niet tegen microfoons, dan sla ik helemaal dicht. Muziek is sterker, ik zou wel durven als ik voor de radio zou mogen zingen. Ik weet dat ik op het podium een ander mens ben, vooral als het publiek me aanspoort raak ik helemaal los van mezelf en verlies ik dat schaamtegevoel. Dit interview op mijn kamer is wel aardig maar over het algemeen... wil Ik eigenlijk geen interviews. Bij Warner Brothers heeft men gezegd: luister Prince, jongen... een ster heeft nu eenmaal verplichtingen, we sturen je wel naar iemand die Je leert interviews te geven. Ze bekijken het maar, ik wil mezelf blijven. Ik ben verbaal niet zo sterk; ik schrijf wel gemakkelijk, ik kan echt ongelofelijke brieven schrijven.’
PORNO Prince Leroy Rogers wordt op 7 juni 1960 geboren in Minneapolis, zijn vader is een Italiaans/Philippijnse jazzbandleider en zijn moeder een zwarte zangeres. ’Ik heb thuis van begin af aan trammelant gehad. Ze namen het bij ons niet zo nauw, ik heb verschillende vaders en moeders gehad als je begrijpt wat ik bedoel. Ik mocht van mijn vader nooit aan de piano zitten, maar op mijn zevende verliet hij mijn moeder en kon ik zoveel spelen als ik wilde. Ik heb eerst piano leren spelen, daarna gitaar en toen drums. Als je deze drie instrumenten oader de knie hebt, is het ook gemakkelijk om diverse andere instrumenten te leren spelen, ze staan min of meer met elkaar in verband.’
Je speelt op je drie elpees alles zelf, heb je wel eens geluisterd naar mensen als Mike Oldfield, Todd Rundgren of Roy Wood die dat ook doen?
’Nooit van gehoord, Roy Who?’
Roy Wood, oprichter van The Move en E L O.
’Ik ken die jongens niet. Ik luister vrijwel nooit naar platen, ik isoleer me heel bewust. Bovendien heb ik een afkeer van popmuziek gekregen, ik zat vanaf mijn twaalfde in een groep die top veertig-materiaal speelde. Om te overleven móest ik al die strontvervelende nummers spelen, het was een gevangenis waarin ik popmuziek heb leren haten.’
Heb je het over de groep Champagne waarin je speelde m et je huidige bassist Andre Samone?
’Ja, als we een hit speelden kregen we applaus, maar als ik er af en toe een eigen werkje tussengooide, gingen ze met de handen voor de oren staan, omdat ze de teksten niet wilden horen. Toen ik in staaf werd gesteld om mijn eigen muziek te maken, heb ik niet meer naar platen geluisterd. Ik weet er dus niets van. Minneapolis is een conservatieve stad met grijze mensen, je kon er ook niet aan goede platen komen. Ik woon ’uptown’ met creatieve mensen, vrije geesten die hun eigen maatstaven hebben.’
Woon je in een soort commune?
’Zo zou je dat kunnen noemen, maar het is geen gebouw; in een bepaald gedeelte van de stad leven gewoon veel mensen met dezelfde ideeën als ik. Ik ga van het ene huis naar het andere.’
Je speelde al jong een instrument. Wanneer ben je begonnen met het schrijven van teksten?
’Op mijn negende ongeveer. Sinds mijn vader het buis uit was, had mijn moeder allerlei pornografische lectuur in haar slaapkamer verstopt. Als ze weg was las ik in die boekjes, maar na een poosje begonnen die verhalen me te vervelen en ben ik mijn eigen porno gaan schrijven. Dit heeft veel invloed gehad op de manier waarop ik nu nog m’n teksten schrijf. Ik lees af en toe een roman en daar gebruik ik dingen uit. Erica Young (schrijfster van de bestseller Fear Of Flying die in Nederland als Het Ritsloze Nummer op de markt verscheen - RP) is prima. ze schrijft precies hoe het zou moeten zijn.’
Beschouw jij je teksten als porno?
’Nee, ik wist niet eens wat porno was totdat ik het woord op de middelbare school opzocht. Sex is niet smerig, althans.... als je aan het neuken bent is het nooit vies. Als je de volgende morgen wakker wordt en ziet wie er naast je ligt kun je het wel eens als smerig ervaren.’
GEKUISDE VERSIE
Je teksten zijn autobiografisch, geldt dat ook voor Sister waarin Je zingt ’incest is all it’s meant to be?
’Ja......eh..... dat nummer gaat over de incestverhouding tussen mij en m’n zus, over de liefde en uiteindelijke haatgevoelens tussen ons. Incest heeft iets extra’s weet je dat? Het kan heel spannend zijn. Er wordt negatief over gedacht, omdat incest vaak gepaard gaat met verkrachting, bijvoorbeeld door de vader die zijn dochter dwingt, maar dat hoeft niet én dan heeft het echt iets.’
Heb je geen problemen met die teksten op de radio?
’Nee, geen enkele. Ze draaien mijn laatste plaat gewoon niet, omdat ze bang zijn hun licentie kwijt te raken.’
Ik was eens bij de NBC Radio in New York en daar kwamen ze de nieuwe elpee van Bette Midler afgeven, waar nogal pittige zinnen in voorkwamen. Ze gaven twee kopieën, een gewone voor thuis en een gecensureerde die door ’The Rose’ opnieuw was ingezongen zonder schuttingtaal. Pikken Amerikanen dit soort hypocrisie?
’Amerikanen zijn gewend te leven in een vercommercialiseerde westerse wereld, dat is normaal. Zakenmensen weten dat ze met die gekuisde versies een bredere groep mensen bereiken en dus meer kunnen verkopen. Ik hoef niet rijk te zijn; er zijn mensen die willen een Rolls of een jacht, ik weet dat het enig belangrijke is dat je een volle maag hebt, de rest is bijzaak. Ik zou best hits kunnen schrijven, als je de formule eenmaal kent zoals ik, is dat een makkie. Maar wat heb je daaraan? Ik doe waar ik zin in heb, ik verveel me erg snel en misschien stop ik wel na de volgende plaat. Als hot me niet meer boeit, stop ik er mee en ga ik een boek schrijven of wat dan ook. Managers hebben wel geprobeerd mij zo’n gekuisde versie te laten maken, maar ik heb toen gezegd: Ik doe het niet, maar als jullie zelf in staat zijn een acceptabele versie te maken zonder die woorden die jullie niet bevallen, ga ik ermee accoord. Het is ze nooit gelukt: ze moesten teveel weglaten.’
In Amerika bestaat een felle hetze tegen homo’s. Heb jij met je nichterige uiterlijk nooit ergens last van gehad?
(Verbaasd) Vind je mij er nichterig uitzien? Het zal de invloed van mijn moeder zijn geweest, maar ik draag wat ik mooi vind. Hier of in New York zijn er nooit problemen, maar in meer conservatieve soms wel. Voor dreigementen ben ik niet bang, ze kunnen me hooguit vermoorden en dat interesseert me niet.’
Ben je echt al op je twaalfde van huis weggelopen?
’Ja, mijn moeder vond mijn teksten niet echt oké en ze verbood me die dingen op te schrijven. Ze begreep helemaal niet dat ik gewoon over mijn eigen ervaringen schreef. Ik heb onder andere een tijdje bij mijn zus gewoond, in New York was ze zelfs mijn manager. Ik had een paar demo’s liggen en diverse grote maatschappijen hadden interesse, maar het duurde een tijdje voordat ik een elpee kon maken. Ze wilden me allemaal een producer aansmeren en ik wilde de produktie zelf doen. Uiteindelijk stond Warner’s mij toe met een technicus de studio in te gaan. Dat is nog een hele touwtrekkerij geweest, vandaar ik over For You vijf maanden heb gedaan. Over de volgende elpee Prince heb ik maar vijf weken gedaan.’
Hoewel sommige teksten al behoorlijk expliciet zijn, ben je op de eerste twee elpees nog een keurig zwarte act, de prins op het gevleugelde paard. Dirty Mind is echter een titel die de lading behoorlijk dekt. Hoe kwam die verandering tot stand?
’Ik had op die eerste twee elpees ook wel verder willen gaan, maar ik had een manager die ik respecteerde en die me op een handige manier dingen wist te laten doen. Daardoor is alles was gepolijster dan de bedoeling was Mijn nieuwe manager Steve Fargnolio (die ook de zaken behartigt voor Champaign, niet te verwarren met het oude Champagne van Prince-RP) laat me helemaal mijn gang gaan. Dirty Mind bestaat eigenlijk uit demo’s die ik voor mijn eigen plezier had opgenomen, toen Steve ze echter hoorde zei hij: dit is het beste wat je gedaan hebt, dit moet je uitbrengen. Het heeft nog heel wat voeten in de aarde gehad voordat Dirty Mind uitkwam. Warner Brothers wilde de muziek absoluut niet uitbrengen en toen ze de hoes zagen werden ze helemaal niet goed. Ikheb m’n poot stijf gehouden, ik meen tenslotte wat ik zing: het is mijn wereld met mijn eigen regels en maatstaven.’
De reden dat Dirty Mind een beetje vlak klinkt ligt dus aan het feit dat het eigenlijk een demo is?
’Ja, live ben ik ook agressiever dan in de studio. Waarschijnlijk speelt mijn band voor een gedeelte op de volgende elpee mee die eind augustus moet uitkomen, daarom zal die wet veel rauwer gaan klinken, ik vind het moeilijk om met mensen in de studio te spelen: de één denkt aan een orgasme, de ander aan een Big Mac, dat kan niet. Tape is erg gevoelig, het komt er allemaal op te staan. Ik heb ook nogal vreemde opnametijden, waar andere muzikanten niet zo blij mee zjjn.
KUDDEGEEST
Er zitten sinds Dirty Mind new wave-invloeden in je muziek.
Ik weet niet of dat zo is, ik heb een gitaar die erg rauw klinkt, een goedkoop stuk speelgoed. Als ik die gitaarpartijen op piano had gespeeld, had niemand new wave-invloeden gehoord. Ik heb maar heel weinig new wave-dingen gehoord en wat ik heb gehoord was niet bijster interessant. Ik ben naar een feestje geweest in Londen van een of andere jongen die de romantische look heeft teruggebracht eh..?
Steve Strange?
’Ja dat is ’m, het was zijn verjaardagsfeest. De mensen zagen er fantastisch uit, zoiets kennen we niet in de States. Toch was ik teleurgesteld, ze draaiden de hele avond oude disco- en soulplaten, prima muziek, maar ik had verwacht dat ze een eigen muziek hadden, daar was ik voor gekomen. Het viel me ook op dat er in Engeland een behoorlijke kuddegeest heerst, ze nemen er snel een bepaalde levensstijl van iemand of een band over. Alles wat buiten de normen van die groep valt is dan dom. Amerikanen hebben een meer gevarieerde smaak. Ik weet niet wat erger is, zelf pas ik toch geloof ik meer bij die Engelse mentaliteit.’
Hoe komt het dat er zo weinig interessante jonge acts uit de States komen?
’Die oude acts zijn rijk en hoeven niet meer zo nodig, veel jonge muzikanten doen die succesvolle acts na. Zo kom je er niet: er zijn al te veel.’ van die acts en je kunt nooit tegen ze op, ze hebben meer poen achter zich, een perfecte installatie etc. Die acts zingen ook niet over de werkende klasse, zodat ze de kids niet bereiken. Ik praat er vaak met Steve over, hij weet er veel van. Je moet het maar eens aan hem vragen.’
Steve Fargnoli: ’In de jaren zestig waren niet alleen de muzikanten jong, maar ook de platenjongens en die zijn nu oud. Een ander belangrijk punt is de baby-explosie van de jaren veertig, vijftig; er waren eind jaren zestig begin jaren zeventig veel jongeren die platen kochten. Die groep is nu dertig en heeft een meer behoudende smaak. Er zijn maar weinig jonge mensen op dit moment, de geboortecijfers zijn drastisch omlaag gegaan. Een platenmaatschappij richt zich altijd op de grote groep mensen, dat zijn nu dus niet de jongeren, maar de dertigers. De muziek zal alleen nog maar gezapiger worden, want wat kun je verwachten als die grote groep veertig of vijftig is?’
Prince: ’Ik zit er niet zo mee, iemand als ik zal toch nooit deel kunnen uitmaken van een grote groep. Ik ga van het principe uit, dat iedereen zijn eigen strijd moet voeren. Je moet niet wachten op een regering of zo, van die kant kun Je toch geen progressieve daden verwachten.’
Je zegt niet zoveel op te treden, wat doe je zo in je vrije tijd?
’Ik lees veel bladen en eh....hi hi (zowaar een bescheiden lachje-RP) eh, dat kan ik niet zeggen, maar ik weet zeker dat ik er veel over zing.’
Je zingt veel over neuken. pijpen en aanverwante sporten!
’Precies!’