【Short Essay】 จดหมาย
–จดหมาย
ฉันชอบเขียนจดหมาย
ในการที่เขียนจดหมายมีทั้งความสนุกและความสุข ซึงไม่มีในแชททางออนไลน์
โฆษณาของบริษัทจะกล่าวว่า
“เจอกันในเมล (mail) ไม่ได้ เจอกันบนเรลล์ (rail) ก็แล้วกัน*”
แต่ขี้อายอย่างฉันจะกล่าวว่า
“จะเล่าบนเรลล์ (rail) ไม่ได้ เขียนจดหมาย (letter) แทนดีกว่า”
เวลาเขียนจดหมายให้กับใครสักคน ฉันจะร่างไว้ในคอมพิวเตอร์ ก่อนที่จะเขียนบนกระดาษจดหมาย เวลากำลังคิดเกี่ยวกับประโยคที่จะส่งถึงคนอ่าน ก็คือเวลาที่สนุกมากที่สุด
...พอเปิดซองแล้ว เธอจะทำหน้าอย่างไรนะ
...ว่าแต่ เมื่อวันก่อน เธอเล่าอะไรบางอย่างให้ฟัง ถ้ายกเรื่องนั้น เธอจะนึกออกไหมนะ
...ฉันต้องเขียนเรื่องหนักเกินไปอ่ะ ถ้าลงคำศัพท์คำนี้ เธอจะโล่งใจ จะได้ยิ้มหรือเปล่า
...พออ่านจบแล้ว เธอจะรู้สึกอะไรบ้าง จะอ่านอีกครั้งไหม
ราวกับกระบวนการเลือกของขวัญให้กับคนที่สำคัญ พอพิจารณาว่าจะทำอย่างนี้อย่างนั้นจบแล้ว ก็เอื้อมมือหยิบปากกาหมึกซึมขึ้นมา
ในภาษาญี่ปุ่นมีคำว่า “โซกุ เรซุ (soku-resu, 即レス)” หมายความว่า เวลาถูกถามอะไรสักอย่าง ก็ต้องตอบทันที พอได้รับอีเมลหรือไลน์ ก็ต้องติดกลับเร็ว ๆ ปัจจุบันนี้ เวลาอยู่ในบ้านหรืออยู่ข้างนอก เกือบทุกคนก็จะเอามือถือโทรศัพท์ไป อยู่ที่ไหนก็รับการติดต่อได้ทุกที สะดวกมากก็จริง แต่ยิ่งสะดวกก็ยิ่งเหงา และคำศัพท์ที่ส่งไปส่งมา มันน่าเบื่อ ไม่มีเนื้อหา
เราจะพิมพ์ประโยคน่าสนุกน่ายินดี ด้วยโป๊กเกอร์เฟส รู้สึกตนเองแบบนี้โง่จริง ๆ พอทำแบบนี้ซ้ำ ๆ ก็จะไม่พูดอะไรสักอย่างเลยในวันหนึ่ง จะไม่ทักท้ายกันโดยตรง
ทั้งสิ่งที่อยากรู้จริง ๆ ทั้งสิ่งที่อยากให้รู้จริง ๆ ก็ซ่อนตัวอยู่ในใจ กลายเป็นซากดึกดำบรรพ์ที่มองไม่เห็นตัว
เพราะฉะนั้น ฉันเขียนจดหมาย ต้องใช้เวลาทั้งวันก็ตาม และจะรอเธอตอบจดหมายส่งกลับตลอดไป ต่อให้ไม่แน่ใจว่าเธอจะทำหรือไม่ก็ตาม พร้อมกับกินกาแฟอีกด้วย
*「メールじゃ会えない。レールで会おう。」คำโฆษณาการท่องเทียวของบริษัทเจแปน เรลล์เวย์ (JR) ผู้เขียนแปลถึงภาษาไทย
https://www.jreast.co.jp/