ในขณะที่ขึ้นรถไฟ ก็เหลือบไปป้ายโฆษณาธรรมดา ๆ ในป้ายเขียนว่า
毎日を、自分らしく。
อ่านแล้วรู้สึกว่า ต่อให้เป็นคำพูดธรรมดาแต่ทำยาก พอลองหาความหมายแล้ว สะกิดใจเราพอสมควร แม้ความหมายจะไม่ได้มีความลึกซึ้งอะไร และอาจดูเบาบางมาก
แต่มันไม่ง่ายที่เราจะเป็นตัวเองได้ในทุกวัน…
ในตอนนี้เองก็ด้วย ไม่ได้อยู่ในสภาพจิตใจที่พร้อมจะเขียนอะไรสักอย่าง
แต่ต้องเขียนอะไรสักอย่างเพื่อปลดปล่อยความรู้สึกนี้ออกไป…
ทำให้นึกถึงตัวเองตอนนั่งเครื่องบินกลับบ้านเมื่อไม่กี่วันก่อน เราได้เขียนอะไรสักอย่างโดยที่คิดว่าคงไม่มีใครอยากจะอ่านมันสักเท่าไร ไม่แน่ใจว่าตอนนี้ถ้าได้กลับไปอ่านอีกครั้งจะรู้สึกอย่างไร แต่เพราะรู้ว่าไม่มีใครอยากอ่านก็เลยไม่ได้กดดันตัวเองมากนัก
เราใช้เวลาเขียนไม่นาน เขียนไปด้วย ร้องไห้ไปด้วย และก็นึกถึงชีวิตตัวเองในช่วงเวลานี้ด้วย เราคงไม่ต่างอะไรจากคนหลงทาง
เมื่อตอนที่เรามองย้อนกลับมาในวันนี้ เราหวังว่าเราจะมีความสุขกับตัวเองและมองว่าสิ่งที่เราเขียนในวันนี้เป็นเพียงช่วงเวลายากลำบากที่ใครก็ต่างต้องเจอ
แล้วพบกันใหม่ในวันที่ท้องฟ้าสดใสอีกครั้ง